ถือเสียว่านี่คือวาสนาของตัวประกอบ

                  ​

ถือเสียว่านี่คือวาสนาของตัวประกอบ

.....

เหม่ยเหมยซานผู้ชื่นชอบการอ่านนิยายเป็นชีวิตจิตใจกลับต้องมาตายก่อนวัยอันควร เดิมทีเธออยากเป็นเพียงวิญญาณเร่ร่อนที่สามารถเหาะเหินเดินอากาศได้ราวเทพเซียนที่มีอายุขัยหมื่นปี แต่ความตั้งใจของเธอดันถูกเซี่ยหยางอ๋องรวมหัวกับนักพรตนอกรีตทำลายจนหมดสิ้นโดยการเรียกเธอเข้าร่าง

เข้าร่างใครไม่เข้า....ดันส่งเธอเข้ามาอยู่ในร่างของตัวประกอบในนิยายที่เธอเพิ่งอ่านไปได้เพียงครึ่งเรื่อง

เดิมทีเหมยซานหลิงก็ควรตายจากและหายไปตลอดกาลหลังจากถูกลูกธนูแทงทะลุตัดขั้วหัวใจในคืนเข้าหอ แต่บุรุษเจ้าคิดเจ้าแค้นกลับไม่ปล่อยนางไปง่ายๆ ต่อให้นางจะอยู่ในปรโลกเขาก็ยังอุตส่าห์ดั้นด้นเรียกวิญญาณให้หวนคืน แต่ช้าก่อนอิอ๋องกรุณาเรียกให้ถูกคนด้วย รู้อยู่ว่าแค้นครั้งนี้ต้องชำระแต่ช่วยชำระให้ถูกคนหน่อย

ข้าคือเหม่ยเหมยซานหาใช่แม่นางเหมยซานหลิงไม่

......

"ท่านอ๋องปล่อยหม่อมฉันไปเถิดนะเพคะ ความแค้นครั้งก่อนให้สิ้นแล้วกันไปอย่าได้คิดแค้นกันอีกเลย"

"นี่หลิงเอ๋อร์สมองเจ้าเลอะเลือนไปแล้วหรืออย่างไร เจ้าแต่งให้ข้าแล้ว ก็ถือเป็นพระชายาของข้า วาสนาด้ายแดงที่เจ้าทำขาดสะบั้นข้าก็ต่อเองกับมือ มีโอกาสได้ครองคู่ร่วมทุกข์ร่วมสุขด้วยกันอีกคราเหตุใดเจ้าถึงไม่ยินดีเล่า"

---